Wijksturing

Initiatieven
Door de coronacrisis is er buiten bestaande, georganiseerde verbanden om, een nieuw soort, kleinschalige saamhorigheid ontstaan, niet zozeer op wijkniveau, maar eerder op buurt- of straatniveau. Dit zien we vooral in de traditionele volkswijken en –buurten als Kerkelanden, De Riet, Nieuwstraatkwartier en Rumerslanden. De vraag is of deze verbanden na de crisis standhouden en waar zij bestaande georganiseerde verbanden kunnen versterken of vervangen.

Voorzieningen
Verschillende niet-gesubsidieerde maatschappelijke wijkvoorzieningen en bewonersinitiatieven dreigen door de Corona-maatregelen in financiële problemen te komen, omdat zij geen gebruik kunnen maken van landelijke regelingen voor ondernemers. Denk hierbij aan het Brookshoes, Aahoes, Hagendoornschool, Erve Noordik en Noaberhoes. Ook kleinere sportverenigingen met wortels en een duidelijke functie in een wijk hebben het moeilijk, denk daarbij bijvoorbeeld DRC’12 (De Riet). Wanneer deze zouden wegvallen heeft dat gevolgen voor de leden maar ook voor de invulling van leegstaande sportvoorzieningen en –terreinen.

Vertrouwen
Tijden van (voortdurende) onzekerheid dragen eraan bij dat mensen op termijn hun vertrouwen in de overheid verliezen. Dit gebeurt met name in sociaal en economisch zwakkere wijken, waar mensen harder worden geconfronteerd met de gevolgen hiervan (dalende inkomens, werkeloosheid).

Ondernemers in de wijk
De gevolgen van de coronacrisis blijven in geconcentreerde wijkwinkelcentra, mede vanwege publiekstrekkers als supermarkten, mogelijk beperkt. De afgelopen periode was het daar relatief druk. Geïsoleerde wijkwinkels of winkelbuurten zonder dergelijke trekkers zouden mogelijk harder getroffen kunnen worden door verschuivend of verminderd koopgedrag. Eventueel daaruit voortkomende leegstand leidt tot achteruitgang van de buurt en werkt verloedering in de hand. Kleine buurt- en wijkwinkels hebben mogelijk minder ruimte om de 1,5 meter-maatregel goed in te voeren.